Ο θάνατος της Κατερίνας Χ. πέρασε στα ψιλά γράμματα των εφημερίδων. Μόνο μια αναγγελία στις μικρές αγγελίες μιας τοπικής εφημερίδας. Με τόσα βίαια εγκλήματα εκεί έξω, ένας θάνατος από φυσικά, αν και μάλλον ανεξήγητα, αίτια δεν αποτελούσε ούτε καν ενδιαφέρον μονόστηλο.

Ας πάρουμε όμως τα πράγματα από την αρχή. Τη μοιραία εκείνη νύχτα του Ιουλίου, στις 10:43, η Κατερίνα έκλεισε το τηλέφωνο της. Την προηγούμενη μία ώρα και δεκατέσσερα λεπτά συζητούσε με την κολλητή της, Νατάσα Ζ. Κύριο θέμα της κουβέντας τους αποτελούσε ο Μάριος Τ., ο νεαρός που της είχε γνωρίσει την προηγούμενη ημέρα η Κατερίνα σε μια έξοδό της για καφέ. Μαζί τους ήταν και η Άννα Τ. ,φίλη τους και ξαδέρφη του Μάρκου, τον οποίο η Κατερίνα βρήκε πολύ γοητευτικό και, από ότι φαινόταν, η έλξη ήταν αμοιβαία.

Η εν λόγω συζήτηση είχε γίνει με όλη τη χαριτωμένη αφέλεια που θα μπορούσε να έχει μια συνομιλία μεταξύ εικοσάχρονων κοριτσιών.

Μόλις η Κατερίνα έκλεισε το τηλέφωνο, μην αντέχοντας την αφόρητη ζέστη, αποφάσισε να κάνει ένα μπάνιο και να “χαζέψει λίγο τηλεόραση”, όπως είχε πει στη φίλη της. Έτσι και έπραξε, κάνοντας ένα χλιαρό ντους από τις 10:53 έως τις 11:01 και έπειτα ξάπλωσε στον καναπέ της, παρακολουθώντας μια ταινία στην τηλεόραση μέχρι και τη 1:42, οπότε και αποφάσισε, κουτουλώντας πλέον από τη νύστα, να πάει για ύπνο στο κρεβάτι της. Τελικά έπεσε για ύπνο στη 1:53 και αποκοιμήθηκε σχεδόν αμέσως, στη 1:55. Μόνη ανησυχία της ενώ έκλεινε τα μάτια ήταν αν ο Μάριος θα την έπαιρνε τηλέφωνο να βγουν την επόμενη μέρα.

Το μοιραίο συνέβη στις 3:15. Στο όνειρό της η Κατερίνα είδε και μια μαύρη μορφή να στέκεται πάνω από το κρεβάτι της και να την παρατηρεί. Δεν ταράχτηκε από τη θέα της, για κάποιο λόγο της φάνηκε απόλυτα φυσιολογική, σχεδόν οικεία. Και, όταν ο λαιμός της έπαψε να παίρνει ανάσα, δεν τινάχτηκε από τον ύπνο της, μονάχα αφέθηκε να σβήσει γαλήνια, στη γλυκεία μέθη της ασφυξίας.

Την βρήκαν νεκρή το επόμενο μεσημέρι στις 12:35. Η μητέρα της, Δήμητρα Χ., παραξενεμένη που η κόρη της δεν είχε ξυπνήσει ενώ είχε πάει μεσημέρι, πήγε να την σηκώσει και με τρόμο βρήκε το άψυχο κορμί της. Ο ιατροδικαστής Βρασίδας Π. που εξέτασε το πτώμα διαπίστωσε θάνατο από πνιγμό κατά τη διάρκειά του ύπνου από αδιευκρίνιστες αιτίες.

Όπως εξήγησε και στον Ανέστη Χ., πατέρα της Κατερίνας, είναι ένα φαινόμενο που παρατηρείται σπάνια, συνήθως σε κορίτσια της ηλικίας της Κατερίνας και οι επιστήμονες ακόμα το μελετούν. Ανέφερε μάλιστα και την αμέσως προηγούμενη καταγεγραμμένη περίπτωση, το θάνατο της Τζάνετ Μ., μιας δεκαεξάχρονης Αμερικάνας από το Κονέκτικατ, που είχε πεθάνει το περασμένο φθινόπωρο υπό παρόμοιες συνθήκες.

‘Ενας κυνικός αναγνώστης ίσως απορήσει με το λόγο για τον οποίο ο υποφαινόμενος τα γράφει όλα αυτά. Αλλά η υπομονή του θα τον ανταμείψει.

Ας υποθέσουμε, για μια στιγμή μόνο, ότι η Κατερίνα Χ. δε θα πέθαινε εκείνο το βράδυ, και ότι την επόμενη μέρα θα καλούσε τον Μάριο Τ. να βγουν για ένα ποτό. Με μαθηματική βεβαιότητα μπορούμε να επιβεβαιώσουμε ότι οι δύο νέοι θα κατέληγαν σε ένα ρομαντικό τετ α τετ. Από τον καιρό που επικρατούσε στην περιοχή, θεωρούμε απολύτως βάσιμη την πιθανότατα να κατέληγαν σε κάποιο απόμερο σημείο κοιτάζοντας αμίλητοι τα αστέρια, που τόσο λάτρευε να βλέπει η Κατερίνα. Η συμβατότητα των χαρακτήρων των δύο νεαρών θα οδηγούσε πιθανότατα σε μια μακροχρόνια σχέση που θα κατέληγε κατά 92% σε γάμο έξι χρόνια αργότερα.

Στη συνέχεια, θα προχωρήσουμε σε μία σειρά από τραβηγμένες παραδοχές, που ίσως να προβληματίσουν τους πιο ορθολογιστές από εσάς, είναι όμως απαραίτητες για να γίνει κατανοητή η μεγαλύτερη εικόνα που προσπαθεί να αναδείξει το παρόν άρθρο.

Υποθέτουμε λοιπόν ότι από τον γάμο της Κατερίνας και του Μάριου θα γεννιόταν ο Παναγιώτης Τ. Ας πάμε τώρα στην άλλη πλευρά του Ατλαντικού και ας δούμε πως θα ήταν η ζωή της άλλης αποθανούσας από τα ίδια μυστηριώδη αίτια.

Η Τζάνετ Μ. λοιπόν, αν ζούσε, θα είχε μια ταραχώδη ζωή και πιθανότατα θα κατέληγε κι αυτή νωρίς νεκρή, έχοντας όμως γεννήσει και αφήσει στην πρόνοια μία κόρη. Η κόρη αυτή, ας την πούμε Έλεν, θα κατέληγε στη φροντίδα του Φίλιπ και της Μάργκαρετ Τζ., ενός εύπορου αλλά άτεκνου ζευγαριού.

Η Μάργκαρετ, Ελληνίδα μετανάστρια τρίτης γενεάς, θα επέστρεφε συχνά στην πατρίδα των παππούδων της. Σε ένα από αυτά τα ταξίδια, η Έλεν θα γνώριζε και θα ερωτευόταν τον Παναγιώτη Τ. Σίγουρα, το κοινό που θα είχαν ήταν ότι οι μητέρες τους πέθαναν από τα ίδια παράξενα αίτια αρκετά χρόνια πριν αυτοί γεννηθούν (κάτι που έχουμε λάβει ως παραδοχή ότι δεν έγινε).

Μεταξύ τους όμως τολμάμε να πούμε ότι υπήρχε τρομερή συμβατότητα χαρακτήρων, που θα κατέληγε σε γάμο λίγα χρόνια αργότερα. Ο γιος τους, ο Τζιμ, πολλά χρόνια πιο μετά, θα ήταν ο πρώτος καθηγητής υπομοριακής βιολογίας που θα βραβευόταν με νόμπελ. Λόγος της βράβευσης: αυτός και η ομάδα του, θα ανακάλυπταν την τεχνολογία που θα επέτρεπε την επιβράδυνση του κυτταρικού εκφυλισμού. Με πιο απλά λόγια, πρακτικά θα ξεκλείδωναν το μυστικό της αθανασίας.

Όμως, δύο μυστηριώδεις θάνατοι με ένα χρόνο διαφορά μεταξύ τους, κάνουν το όλο παραπάνω ενδεχόμενο αδύνατο.

Και ο Θάνατος, κοιτάζοντας στα μάτια το Θάνατό Του, χαμογέλασε ψυχρά. Η σκακιέρα, από οστό και έβενο, ήταν μπροστά τους με τα πιόνια παραταγμένα σε πολύπλοκους σχηματισμούς. Είχε γλυτώσει από αυτή την κίνηση που παραλίγο να αποδεικνυόταν Ματ και τώρα σχεδίαζε προσεκτικά την αντεπίθεσή του.