To 2016 με είχαν βάλει να μιλήσω στο πλαίσιο αφιερώματος για τα Χριστούγεννα στα Reflections at Death Disco.

Το 2018 ξέθαψα το κείμενο, το πείραξα λίγο και ιδού. Περαστικά σας.

---

Δεν ξέρω αν σας το έχω πει, αλλά δεν πάω μία τα Χριστούγεννα. Ναι, ξέρω, γιουχάρετέ με, αλλά δεν τα αντέχω. Τόσο πολύ που όταν ο Γιώργος Σαφελας μου είπε να έρθω εδώ να θάψω τα Χριστούγεννα, τον ρώτησα ποιο νεφρό προτιμάει για αντάλλαγμα, το αριστερό ή το δεξί.

Είμαι μάλλον κάτι σα μοντέρνος Σκρουτζ και όχι, αυτό εδώ δεν είναι σκετσάκι όπου θα έρθουν να με πάρουν τρία φαντάσματα. Εδώ είμαι σόλο και θα με ανεχτείτε.

Το βασικό που με ενοχλεί στα Χριστούγεννα:

Στην καρδιά των Χριστουγέννων βρίσκεται ένα μεγάλο υπαρξιακό ερώτημα, ένα ερώτημα που οι άνθρωποι το απαντάμε διαφορετικά και έχει υπάρξει αιτία για να διαλυθούν φιλίες, να καταστραφούν έρωτες, ακόμα και να χαθούν ζωές. Ίσως σας φανεί αστείο, δεδομένου του χώρου, αλλά ίσως νομίζετε ότι ξέρετε ποιος είναι ο διπλανός σας, ότι αποκλείεται να…

Κοιτάξτε σας παρακαλώ τον διπλανό σας στα μάτια. (το ξέρω ότι είστε στο PC και η γάτα σας προφανώς σας αγνοεί, αλλά σκεφτείτε ότι αυτό είναι σκετς σε αφιέρωμα) Θέλω με το βλέμμα σας να του πείτε ότι ‘ξές κάτι, δεν πειράζει, μπορείς να απαντήσεις ό,τι θες. Δε θα αλλάξω γνώμη για εσένα αν απαντήσεις διαφορετικά στο μεγάλο αυτό ερώτημα.’

Εντάξει, το αποδεχτήκαμε ότι κάθε άνθρωπος είναι διαφορετικός;

Τώρα ετοιμαστείτε να σας διαλύσω τις παρωπίδες.

Ξέρω πώς σκέφτεστε, είστε σε ένα χώρο με γκοθάδες και γκικς και όλοι φοράνε μάυρα.

Βαθιά μέσα τους όμως, πολλοί από τους γύρω σας… Τρέμω και μόνο που το σκέφτομαι… Πολλοί από τους γύρω σας προτιμάνε κουραμπιέδες κι ας λερώνει η ζάχαρη άχνη τα μαύρα.

Και μιας και πιάσαμε το κουραμπιέδες εναντίον μελομακάρονων, ας πάμε στα ατέλειωτα εκείνα τραπέζια που θα κάνουμε στις γιορτές. Θα φάμε πάλι γλυκά, γαλοπούλες, βασιλόπιτες, μπακαλιάρους και ύστερα ακολουθεί το κλασικό walk of shame μπροστά από τον καθρέφτη. Που θα βλέπουμε τη φουσκωμένη μπάκα στον καθρέφτη και θα βαδίζουμε όπως βαμμένη ξανθιά που, μετά από μεθυσμένο one night stand, προσπαθεί Κυριακή μεσημέρι, με εικοσάποντη γόβα και σούπερ μίνι να μπει χωρίς να τη δουν οι γείτονες σπίτι της.

Και, εδώ κολλάει και το χειρότερο, τοξικότερο και επαχθέστερο κομμάτι των εορτών με διαφορά: μπροστά στον καθρέφτη θα κάτσουμε και θα πούμε: “με το νέο έτος θα αδυνατίσω. Και θα κάνω γυμναστική. Και θα εργάζομαι πιο σκληρά. Και θα σταματήσω να βλέπω με τις ώρες βίντεο με γάτες στο γιουτιουμπ. Και θα αρχίσω εκπαίδευση αστροναύτη για να πάω μέχρι το 2021 στον Άρη.”

ΕΙΧΑΤΕ ΚΑΙ ΣΤΟ ΧΩΡΙΟ ΣΑΣ NEW YEAR RESOLUTIONS ΡΕ ΒΛΑΧΑΡΕΣ;

Και πάμε στα βαρέα και ανθυγυεινά των Χριστουγένων:

• Διαφημίσεις Jumbo.
• Εορταστικό ωράριο, αν δουλεύεις σε κατάστημα. Γιορτές σου λέει μετά…
• Την ξαδέρφη που έκανες κάποτε αντ στο φέησμπουκ και κάθε γιορτή σας κάνει όλους ταγκ σε γλυκανάλατες εικόνες με φρασούλες που φέρνουν εμετό;
• Τον τυπά που για να δείξει πόσο αντρουά είναι σου λέει είκοσι φορές την ημέρα ότι αγαπημένη του χριστουγεννιάτικη ταινία είναι το die hard ενώ στην πραγματικότητα κλαίει βλέποντας το love actually.
• Το γονιό που τρέχει σε πάρτυ, να πάρει δώρα, να στρώσει τραπέζι και το βλέμμα του έχει τη λάμψη του ματιού ενός λυσσασμένου ροτβάιλερ στη μέση ενός σφαγείου και είναι έτοιμος ή έτοιμη να κάνει μαζικό φονικό με την πρώτη αφορμή, όπως ο Μαικλ Ντάγκλας στο Μια ξεχωριστή μέρα.
• Για να μη μιλήσω για τις χριστουγεννιάτικες ταινίες: Love Actually, Home Alone, ο Άγιος Βασίλης μου, Χριστουγεννιάτικη ιστορία, ξανά τα ίδια και τα ίδια – άντε αν είμαστε τυχεροί να παίξει Die Hard ή το Hogfather – το τελευταίο είναι λόγος για να αγαπήσει κανείς τα Χριστούγεννα πλάκα στην πλάκα.

Άντε και το Doctor Who special. Α, και μιας και είπα για Doctor Who: Αφού δεν απέλυσαν τον showrunner επειδή κάποτε έγραψε το αίσχος που λέγεται Cyberwoman πρέπει να το κάνουν τώρα, που διέπραξε την απόλυτη προσβολή πάνω στο franchice: ΦΕΤΟΣ ΔΕΝ ΕΧΕΙ CHRISTMAS SPECIAL!

Θα ξαναδούμε μάλλον αυτό του 2010…

Και για τελευταίο, θα πάω σε κάτι πιο βαθύ: δε μου αρέσει ο συμβολισμός των Χριστουγέννων.

Σκεφτείτε το. Είμαστε στο απόλυτο ναδίρ, στην μεγαλύτερη νύχτα του χρόνου. Ή, αν ζούμε στον πολύ μακρινό βορρά γύρω στα Μεσάνυχτα της χρονιάς. Όμως, όπως και στα κάρβουνα, μία σπίθα σιγοκαίει και μόλις τα ανακατέψουμε λίγο ξαναρπάζουν, έτσι και η ζωή, ανθίζει ξανά κρυμμένη στο χώμα. Τα Χριστούγεννα είναι αυτό ακριβώς, η υπόσχεση της ανάστασης που έρχεται.

Έτσι λοιπόν, επειδή είμαι και πολύ μέταλ, θα σας γκρινιάξω. Ενώ είμαστε στην καρδιά του Χειμώνα, αντί να ακούμε Ιμμόρταλ ακούμε τα κάλαντα. Όλα μας πάνε στραβά και ανάποδα, ιδίως το γαμημένο το 20162018, και εμείς λέμε ότι όλα θα φτιάξουν αν στολίσουμε ένα δέντρο και πούμε τα τρίγωνα κάλαντα.

Με άλλα λόγια, τα Χριστούγεννα είναι ο Κοέλιο των θρησκευτικών εορτών.

 

---

Αν σας άρεσε και θέλετε και άλλο  εδώ θα βρείτε κείμενα από άλλες παρουσιάσεις.